Niezwykle uroczyście obchodziliśmy tegoroczne święto patrona naszej parafii, św. Mikołaja Cudotwórcy. Jak co roku, zaszczycił nas swoją obecnością zwierzchnik diecezji wrocławsko-szczecińskiej, Jego Ekscelencja abp Jeremiasz w asyście licznie przybyłego duchowieństwa z sąsiednich parafii.
Trzaskający mróz oraz od dawna niespotykane na tych terenach obfite opady śniegu nie powstrzymały naszych parafian oraz mile widzianych gości od przybycia na wspólną modlitwę ku czci świętego Mikołaja.
W przededniu święta, po wieczornym, niebywale podniosłym nabożeństwie, zjedliśmy wraz z dostojnymi gośćmi świąteczną kolację, po której, w bardzo miłej atmosferze, wszyscy razem śpiewaliśmy kolędy.
W sam dzień święta, w niedzielę 19. grudnia, zgodnie ze zwyczajem dokonano obrzędu poświęcenia wody i rozpoczęła się Święta Liturgia sprawowana pod przewodnictwem naszego Władyki. Na chórze zebrało się ponad dwadzieścia osób, więc nastrój podczas nabożeństwa był naprawdę odświętny i uroczysty.
Podczas liturgii abp Jeremiasz wygłosił homilię, w której podkreślił rolę świętych w naszym życiu. Przytaczając przykłady z życia św.Mikołaja, wskazał na szczególne zalety jego charakteru, takie jak odwaga mówienia prawdy bez względu na możliwość ujemnych dla siebie konsekwencji. Władyka postawił pytanie, czy jesteśmy naśladowcami świętego Mikołaja, a jeśli tak, to w jakim stopniu możemy porównać nasze postępowanie z jego życiem, jaką ocenę wystawiamy sobie w takim porównaniu oraz czy staramy się ją podwyższyć.
Abp Jeremiasz zwrócił też naszą uwagę na konieczność zgłębiania Pisma Świętego podczas codziennej lektury i na czerpanie z niego wskazówek do postępowania w naszym życiu. Przekazał również informację, że praca kierowanego przez niego zespołu nad przekładem Nowego Testamentu na język polski, ma się ku końcowi. Możemy zatem żywić nadzieję, że wkrótce ukaże się oficjalne tłumaczenie Nowego Testamentu zatwierdzone przez hierarchów naszej Cerkwi.
Liturgię Świętą zakończyła świąteczna procesja w prawdziwie bajkowej scenerii zmrożonych kilkunastostopniowym mrozem drzew i miło skrzypiącego pod zimowymi butami śnieżnobiałego śniegu wokół skąpanej w słońcu naszej przepięknej cerkwi.
